شکر خدا همه جا قبول شدم. از دانشگاه تهران و امام صادق و حوزه. اما واقعا فکر می کنم امام زمان به سرم منت گذاشت و من رو توی وادی طلبگی قرار داد. البته هنوز معتقدم که طلبه نیستم. حالا حداقل دو سه سالی طول میکشه. اما خب دوست دارم طلبه ی خوبی باشم. دوست دارم استاد خوبی داشته باشم. دوست دارم استادم جامع باشه تا نیاز نباشه در هر مسئله ای به یک نفر مراجعه کنم. و خلاصه نمی گم الگوهام مثلا امام خمینی و علامه طباطبایی و آقای مصباح و آقای بروجردی و ملاصدرا و ابن سینا هستند، چون الگوی خود اینها هم ائمه بودن. برای من و امثال من و همه هم همینطوره. اما اینها (علما) به عنوان نمونه هایی که وحی و علم لدنی و علم غیب و مجرای نزول برکات و خلاصه از اولش ولی خدا نبودن، دوست دارم از اینها بالاتر برم. و می دونم ممکنه. چون اگه توی یه چیزی مشترک باشیم با این آقایون، ولی خدا نبودنمون از اول راهه.
خدا کمکم کنه. و خدا کمک کنه همه طلبه ها رو.
همین.
